Onderzoeken bij het vermoeden van een primaire immuundeficiëntie
Wanneer een kind waarschuwingstekens vertoont en artsen vermoeden dat een afweerstoornis aanwezig is, zijn twee zaken essentieel voor de bevestiging hiervan en het stellen van een diagnose:
- De informatie die de arts krijgt van de ouders en het kind tijdens een eerste gesprek. Hierbij wordt gevraagd naar de klachten die het kind precies ervaart, zoals het aantal infecties en de behandeling ervan, maar evengoed naar problemen van de huid, darmen of allergieën. Tenslotte is het voor de arts belangrijk om te weten of gelijkaardige klachten bij andere familieleden voorkomen.
- Op basis van de informatie uit het gesprek krijgt de arts een idee van wat mogelijke oorzaken zouden kunnen zijn. Op basis hiervan kunnen testen worden aangevraagd die het afweersysteem evalueren.
Sommige testen worden routinematig gedaan. Dit wilt zeggen dat bijna elke kind dat mogelijk een afweerstoornis heeft, hierop wordt gecontroleerd. Een voorbeeld hiervan is een bloedafname, waarbij het aantal cellen en/of antilichamen wordt nagegaan. Andere testen zijn specifieker en gebeuren enkel bij het vermoeden van welbepaalde afweerstoornissen. Elke test helpt de arts in het bevestigen of uitsluiten van aandoeningen om uiteindelijk een diagnose te kunnen stellen.
Op volgende onderzoeken wordt beroep gedaan: