Eindverslag
Definition of reference markers for therapeutic potential of human beta cells in preclinical transplantation - Jacobs-Tulleneers-Thevissen Daniel
Transplantatie van bètacel preparaten, bereid van overleden donor pancreassen, kan leiden tot een beter controle van de bloedsuikerspiegels bij patiënten met diabetes type 1. De therapeutische werkzaamheid van deze preparaten is sterk afhankelijk van het aantal betacellen en van de functionele capaciteit op het moment van implantatie van de cellen; deze kenmerken verschillen tussen verschillende isolaten en kunnen beïnvloed worden door een aantal donorkenmerken en door de manier waarop de organen worden bewaard en de preparaten worden behandeld.
In een eerste studie hebben we gekeken hoeveel bètacellen we konden bereiden uit pancreata afkomstig van donoren overleden na hartstilstand (DCD III) en hebben we dit vergeleken met de bètacel opbrengst van donoren na hersendood (DBD).
Hoewel deze DCD III organen gemiddeld een lager aantal levende bètacellen opleverden dan het geval was voor DBD kon deze uitkomst verbeterd worden door de tijd waarbij de organen opgewarmd en zonder zuurstof zijn, hetgeen typisch gebeurt bij DCD III en niet bij DBD, te beperken.
We hebben ook opgemerkt dat het conserveren van deze DCD III organen met Institut Georges Lopez-1 bewaarvloeistof kan zorgen voor een bètacel opbrengst vergelijkbaar als bij DBD. Deze observaties laten toe ook DCD III organen voor bètacel isolatie te gebruiken en als dusdanig de donorpool te vergroten.
Vervolgens gebruikten we aantal en percentage bètacellen, insuline-gehalte in de cellen, glucose-gestimuleerde insulineafgifte en de biosynthesecapaciteit als maat voor de uitkomst van de isolatie van bètacellen uit pancreata afkomstig van donoren na euthanasie (DCD V). Voor al deze uitkomstparameters zijn DCD V-isolaten gemiddeld beter dan deze die verkregen werden uit DBD.
Deze studie stelde ons in staat een aantal donorkenmerken en conserveringsmethodes te identificeren die kunnen leiden tot bètacelimplantaten die kenmerken vertonen van therapeutische werkzaamheid.